W połowie lat 90. w Japonii panowała tendencja do przejścia na ogrzewanie na podczerwień i gorące powietrze podczas lutowania rozpływowego. Ogrzewa się go w 30% promieniami podczerwonymi i w 70% gorącym powietrzem jako nośnikiem ciepła. Piec rozpływowy na podczerwień skutecznie łączy w sobie zalety rozpływu gorącego powietrza na podczerwień i wymuszonej konwekcji, dzięki czemu jest idealną metodą ogrzewania w XXI wieku. W pełni wykorzystuje właściwości silnej penetracji promieniowania podczerwonego, wysoką sprawność cieplną i oszczędność energii, a jednocześnie skutecznie pokonuje różnicę temperatur i efekt ekranowania lutowania rozpływowego w podczerwieni i kompensuje lutowanie rozpływowe gorącym powietrzem.

Ten typlutowanie rozpływowePiec oparty jest na piecu IR i dodaje gorące powietrze, aby temperatura w piecu była bardziej równomierna. Ciepło pochłaniane przez różne materiały i kolory jest różne, to znaczy wartość Q jest inna i wynikający z tego wzrost temperatury AT jest również inny. Na przykład pakiet SMD, taki jak LC, jest wykonany z czarnego fenolu lub żywicy epoksydowej, a ołów jest z białego metalu. Po prostym podgrzaniu temperatura przewodu jest niższa niż jego czarnego korpusu SMD. Dodanie gorącego powietrza może sprawić, że temperatura będzie bardziej jednolita i przezwycięży różnicę w absorpcji ciepła i słabym cieniowaniu. Piece na podczerwień + gorące powietrze są szeroko stosowane na świecie.

Ponieważ promienie podczerwone będą miały niekorzystny wpływ na zacienienie i aberrację chromatyczną w częściach o różnej wysokości, można również wdmuchnąć gorące powietrze, aby zniwelować aberrację chromatyczną i pomóc w usunięciu jej martwych narożników. Gorący azot jest najbardziej idealny do wdmuchiwania gorącego powietrza. Szybkość konwekcyjnego przenoszenia ciepła zależy od prędkości wiatru, ale nadmierna prędkość wiatru spowoduje przemieszczenie elementów i sprzyja utlenianiu połączeń lutowniczych, dlatego prędkość wiatru powinna być kontrolowana na poziomie 1. Odpowiednie jest Om/s ~ 1,8III/S . Wyróżnia się dwie formy wytwarzania gorącego powietrza: wentylator osiowy (łatwo tworzy się przepływ laminarny, a jego ruch sprawia, że ​​granica poszczególnych stref temperaturowych jest niejasna) i wentylator styczny (wentylator montowany jest na zewnątrz nagrzewnicy, co generuje prądy wirowe na panelu, dzięki czemu można precyzyjnie regulować ogrzewanie każdej strefy temperaturowej).