با بهبود تکنولوژی PCB و افزایش تقاضای مصرف کنندگان برای محصولات سریعتر و قدرتمندتر، PCB از یک برد دو لایه اولیه به یک برد چهار، شش لایه و حداکثر ده تا 30 لایه دی الکتریک و هادی تبدیل شده است. . چرا تعداد لایه ها را افزایش دهید؟ داشتن لایه های بیشتر می تواند توزیع برق برد مدار را افزایش دهد، تداخل را کاهش دهد، تداخل الکترومغناطیسی را حذف کند و سیگنال های پرسرعت را پشتیبانی کند. تعداد لایه های مورد استفاده برای PCB به کاربرد، فرکانس کاری، تراکم پین و الزامات لایه سیگنال بستگی دارد.

با قرار دادن دو لایه، لایه بالایی (یعنی لایه 1) به عنوان لایه سیگنال استفاده می شود. پشته چهار لایه از لایه های بالا و پایین (یا لایه های 1 و 4) به عنوان لایه سیگنال استفاده می کند. در این پیکربندی از لایه های 2 و 3 به عنوان صفحه استفاده می شود. لایه پیش آماده دو یا چند پانل دو طرفه را به یکدیگر متصل می کند و به عنوان دی الکتریک بین لایه ها عمل می کند. PCB شش لایه دو لایه مس اضافه می کند و لایه دوم و پنجم به عنوان صفحه عمل می کنند. لایه های 1، 3، 4 و 6 سیگنال ها را حمل می کنند.

به ساختار شش لایه بروید، لایه داخلی دو، سه (زمانی که یک تخته دو طرفه است) و پنج لایه چهارم (زمانی که یک تخته دو طرفه است) به عنوان لایه هسته، و لایه اولیه (PP) است. بین تخته های اصلی قرار گرفته است. از آنجایی که مواد پیش آغشته به طور کامل پخت نشده اند، مواد نرم تر از مواد هسته هستند. فرآیند تولید PCB گرما و فشار را به کل پشته اعمال می کند و پیش آغشته سازی و هسته را ذوب می کند تا لایه ها بتوانند به یکدیگر متصل شوند.

تخته های چند لایه لایه های مس و دی الکتریک بیشتری را به پشته اضافه می کنند. در یک PCB هشت لایه، هفت ردیف داخلی دی الکتریک، چهار لایه مسطح و چهار لایه سیگنال را به هم می چسبانند. تخته های ده تا دوازده لایه تعداد لایه های دی الکتریک را افزایش می دهند، چهار لایه مسطح را حفظ می کنند و تعداد لایه های سیگنال را افزایش می دهند.