1. سوراخ سوراخ
سوراخ سوزنی به دلیل جذب گاز هیدروژن در سطح قطعات آبکاری شده است که برای مدت طولانی آزاد نمی شود. محلول آبکاری نمی تواند سطح قطعات آبکاری شده را خیس کند، به طوری که لایه آبکاری الکترولیتی را نمی توان به صورت الکترولیتی تجزیه و تحلیل کرد. با افزایش ضخامت پوشش در ناحیه اطراف نقطه تکامل هیدروژن، یک سوراخ سوزنی در نقطه تکامل هیدروژن تشکیل می شود. با یک سوراخ گرد براق و گاهی اوقات یک دم کوچک به سمت بالا مشخص می شود. هنگامی که در محلول آبکاری کمبود ماده مرطوب کننده وجود داشته باشد و چگالی جریان بالا باشد، سوراخ های پین به راحتی ایجاد می شوند.
2. سوراخ کردن
پوک مارک به این دلیل است که سطح آبکاری شده تمیز نیست، مواد جامد جذب شده یا مواد جامد در محلول آبکاری معلق هستند. هنگامی که تحت تأثیر میدان الکتریکی به سطح قطعه کار می رسند، روی آن جذب می شوند که بر الکترولیز تأثیر می گذارد. این مواد جامد در لایه آبکاری، برجستگی های کوچکی ایجاد می شوند. مشخصه این است که محدب است، هیچ پدیده درخشانی وجود ندارد و شکل ثابتی وجود ندارد. به طور خلاصه، علت آن کثیف شدن قطعه کار و محلول آبکاری کثیف است.
3. نوارهای جریان هوا
رگه‌های جریان هوا به دلیل افزودنی‌های بیش از حد یا چگالی جریان کاتد بالا یا عامل کمپلکس‌کننده است که بازده جریان کاتد را کاهش می‌دهد و منجر به مقدار زیادی تکامل هیدروژن می‌شود. اگر محلول آبکاری به آرامی جریان داشته باشد و کاتد به آرامی حرکت کند، گاز هیدروژن بر روی آرایش بلورهای الکترولیتی در طول فرآیند بالا آمدن بر روی سطح قطعه کار تأثیر می گذارد و نوارهای جریان هوا را از پایین به بالا تشکیل می دهد.
4. آبکاری ماسک (پایین آشکار)
آبکاری ماسک به این دلیل است که فلاش نرم در موقعیت پین روی سطح قطعه کار حذف نشده است و پوشش رسوب الکترولیتی در اینجا قابل اجرا نیست. مواد پایه را می توان پس از آبکاری الکتریکی مشاهده کرد، بنابراین به آن کف آشکار می گویند (زیرا فلاش نرم یک جزء رزین نیمه شفاف یا شفاف است).
5. شکنندگی پوشش
پس از آبکاری SMD و برش و فرم دهی، مشاهده می شود که در خم پین ترک خوردگی وجود دارد. هنگامی که بین لایه نیکل و زیرلایه شکاف ایجاد می شود، تشخیص داده می شود که لایه نیکل شکننده است. هنگامی که بین لایه قلع و لایه نیکل شکاف ایجاد شود، مشخص می شود که لایه قلع شکننده است. بیشتر علل شکنندگی مواد افزودنی، روشن کننده های بیش از حد یا ناخالصی های معدنی و آلی زیاد در محلول آبکاری هستند.
